Het Vierde Rijk
In 1944 zag iedereen in dat er geen Derde Rijk zou komen en dat Adolf Hitler niet lang meer had te regeren, toch hield de bezetting
nog aan, in Amsterdam bijvoorbeeld kwamen de geallieerden pas op 5 mei 1945 de stad binnen. Het zuiden van het land was toen al ruim
een half jaar bevrijd.
Bankiers, hooggeplaatste nazi's en industriëlen wilden niet opgeven en planden een 'Vierde Rijk'.
10 augustus 1944
Vertegenwoordigers van Volkswagen, Krupp en Messerschmitt, hoge ambtenaren en de nazi-top belegden op 10 augustus 1944
een geheime meeting in Straatsburg met als doel een 'Vierde Duitse Rijk'. Een internationaal economisch rijk, van een
militaire tak zou geen sprake meer zijn en meerdere sterke landen moesten erbij betrokken worden.
Naar aanleiding van deze bijeenkomst in het Straatsburgse Maison Rouge Hotel werd een verslag gemaakt dat de naam
'Red House Report' kreeg, vernoemd naar het hotel.
Red House Report
Eerst een inleiding.
In april 1945 werd Fritz ter Meer aangehouden, tijdens zijn proces gaf hij toe dat er experimenten met gifgassen en schadelijke
dampen waren uitgevoerd op gevangenen door het Duitse bedrijf IG Farben waar hij de baas was van de divisie die deze experimenten
uitvoerde. Hij kreeg zeven jaar gevangenisstraf, maar werd reeds na drie jaar wegens goed gedrag vrijgelaten.
In datzelfde jaar werd het Duitse chemie en farmaceutisch bedrijf Bayer opgericht dat eerder ook al had bestaan als onderdeel
van IG Farben. Het bedrijf van de vader van Fritz waar hij sinds 1919 bestuurslid was werd net als Bayer in 1925
overgenomen, Ter Meer behield zijn functie in de nieuwe onderneming, de namen van de overgenomen bedrijven verdwenen tot
na de oorlog, zo kwam Fritz in aanraking met IG Farben en Bayer.
Enkele jaren nadat Ter Meer was vrijgelaten werd hij van 1956 tot en met zijn pensionering in 1961 de hoogste baas van het
nieuw leven ingeblazen Bayer. In 1967 overleed hij, hij wordt in Duitsland als een zeer gerespecteerd burger beschouwd.
Waarom deze inleiding?
Ter Meer was een oorlogsmisdadiger, maar werd niet als zodanig veroordeeld waardoor hij na de oorlog weer carrière kon maken
bij het chemieconcern. Ter Meer mag verantwoordelijk worden gehouden voor de bouw van werkkamp Auschwitz III-Monowitz ten
behoeve van IG Farben dat hier experimenteerde waarbij zeker 20.000 mensen om het leven kwamen. Het patent op Zyklon B, het gas waarmee
miljoenen Joden werden vermoord, was in bezit van I.G. Farben, zonder dit bedrijf had Hitler nooit zoveel Joden hebben kunnen vermoorden.
Ter verdediging voerde Ter Meer aan dat alle slachtoffers vooraf akkoord waren gegaan omdat hun leven gespaard zou worden. In werkelijkheid
kwam hier niets van terecht, toch gingen zijn rechters hierin mee.
Fritz ter Meer kan gezien worden als een van de belangrijkste na-oorlogse nazi's die niet meer gezien werd als nazi, maar als gerespecteerd
burger. Fritz was de hoogste baas bij Bayer, zat slechts kort in de gevangenis en leidde de divisie van IG Farben, het moederbedrijf
van Bayer, dat experimenteerde op duizenden Joden in Auschwitz.
Het Red House Report kwam in zijn definitieve versie uit in november 1944, het rapport van drie pagina's, met voorop het
woord 'Secret', werd gedeeld met de Engelsen en Amerikanen.
I.G. Farben was een van de machtigste bedrijven van Duitsland en voortgekomen uit BASF, Bayer, Hoechst en dus
het voormalige bedrijf van de vader van Ter Meer. I.G. Farben was diepgeworteld in de SS dat samen met de leiding van I.G. Farben
het slavenkamp in Auschwitz runde.
Hermann Abs was in die tijd de belangrijkste bankier, baas van Deutsche Bank, hij had tijdens de oorlog tal van banken die door
Joden werden geleid geconfisceerd en beschikte daardoor over enorme sommen geld die na de oorlog hard nodig werden geacht
voor het oprichten van het Vierde Rijk. Hermann Abs was tevens lid van de raad van bestuur van I.G. Farben. In die functie had
hij veel te maken met Fritz ter Meer.
Abs werd na de oorlog mede-verantwoordelijk voor de wederopbouw van Duitsland en zat vanaf het begin (1946) in 'the European
League for Economic Co-operation', een elite groep van bankiers, politici en leden uit het bedrijfsleven die een Europese handelsmarkt
moesten oprichten, de latere, het huidige EU.
Toen Konrad Adenauer in 1949 als eerste bondskanselier van West-Duitsland aantrad was Hermann Abs zijn belangrijkste
financieel adviseur. Blijkbaar maakte het niet uit dat de Deutsche Bank van Hermann Abs tijdens de oorlog groot was geworden
in de bezette gebieden.
Van Benelux naar EU
In Londen werd in 1944 de Benelux opgericht, een samenwerkingsverband tussen België, Nederland en Luxemburg met als doel
makkelijker handel met elkaar drijven.
In 1951 volgde de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), de voorloper van de EEG. In 1958 werden
Italië, Frankrijk en Duitsland het met de Benelux eens over de oprichting van de EEG voor een vrij verkeer van personen,
goederen en geld. De huidige EU is een voortvloeisel van die EEG met dat verschil dat tal van grondwettelijke bevoegdheden zijn
overgedragen aan de EU.
Fritz ter Meer heeft altijd in nauw contact gestaan met Hermann Abs, hun doelstellingen liepen niet ver uiteen, beiden werden
zeer gerespecteerd, in en na de oorlog, ze waren directe collega's. Een van hun producten is de Codex Alimentarius, de
wereldvoedselwet, opgericht in 1963 door de FAO van de Verenigde Naties en de WHO, maar in werkelijkheid dus een uitvloeisel
van de samenwerking tussen Fritz ter Meer, Hermann Abs en enkele grote Duitse ondernemingen.
Codex Alimentarius is het gereedschap geworden in handen van multinationals, politici en banken om controle te houden over
de eerste levensbehoeften van burgers. Met vijftien managers is I.G. Farben voor, tijdens en na de oorlog zeer invloedrijk geweest.
Drie pagina's over de toekomst van Europa
Het 'Red House Report' vormt de basis voor de huidige EU waarbij migratie een belangrijk onderdeel is.
Tijdens de meeting op 10 augustus 1944 waren de navolgende mensen aanwezig:
Dr. Johann Friedrich Scheid, voorzitter,
SS'er en ondernemer, Hermsdorf-Schönburg
Dr. Kaspar,
Krupp
Dr. Sinderen,
Messerschmitt
Drs. Ellenmayer and Kardos,
Volkswagen
Dr. Tolle,
Rochling
Drs. Kopp,
Rheinmetall
Captain Haberkorn and Dr. Ruhe,
Bussing
Engineers Drose, Yanchew and Koppshem,
ondernemers
Captain Dornbuach,
hoofd industriële inspectie
Dr. Meyer,
Duitse Marine
Dr. Strossner,
Minister van Defensie
De meeting in Straatsburg rolde een uitvoerig plan uit voor de wederopstanding van het Derde Rijk, maar dan gestoeld op de
economie en niet op een leger. Ondernemers uit het Duitse bedrijfsleven moesten zorgen voor de financiering, geld dat op
dat moment (augustus 1944) ruim voor handen was, immers, Hermann Abs van de Deutsche Bank had veel geld van
Joodse banken afgenomen en de ondernemers verdienden bakken met geld door gebruik te maken van slaven in de concentratiekampen.
Het enorme vermogen moest in het buitenland worden gestald zodat het na de oorlog gebruik kon worden voor de wederopbouw
van Duitsland. Twee grote Zwitserse banken zouden geheime rekeningen hebben en veel middelgrote banken waren bereid om
tegen 5% commissie op geld te passen.
Het 'Wirtschaftswunder' voltrok zich in een enorm rap tempo, niet gek natuurlijk als je een vermogen in het buitenland
hebt kunnen stallen.
De op 25 oktober 1887 geboren Johann Friedrich Scheid bediende zich van zijn tweede naam, ook ik kon daardoor
niets over hem vinden, net als veel anderen.
Maar in een archief las ik over hem dat hij uit Kirchrot in Beieren kwam en een zus, Barbara, had die lerares werd en eind tachtiger jaren
overleed. Zijn vader was overleden toen Johan tien was, zijn moeder hertrouwde, dat huwelijk bleef kinderloos. In 1912 ging Scheid
aan de slag bij Porzellanfabrik H. Schomburg & Söhne A.G., een familiebedrijf dat nog altijd bestaat.
Scheid overleed op 30 juni 1949 op 61-jarige leeftijd, hij liet zijn vrouw Martha Scheidt-Gruner en twee dochters,
Lina en Annemarie achter.
Johann Friedrich Scheid was dé grote motivator van de groep die op 10 augustus 1944 de basis legde van het Vier Rijk wat
vandaag de dag de EU is. Scheid was Obersturmbannführer Scheid. De functie Obersturmbannführer was een
paramilitaire rang binnen de SA en de SS. Onder andere Adolf Eichmann had dezelfde rang.
In de informatie die ik kreeg uit het dorp waar Scheid had gewoond is al deze informatie (rang en leiding in Straatsburg) weggestreept. Hij
zou een keurige burgervader zijn geweest die hard werkte als directeur in een porseleinfabriek.