Foto's van Kamp Westerbork

Foto's westerbork (copyright De Dokwerker)

Sinds 1983 is kamp Westerbork een herinneringskamp
Herinneringscentrum Kamp Westerbork
Oosthalen 8
9414 TG Hooghalen
Telefoon: 059 359 26 00

Noot: je kunt niet parkeren bij het kamp, wel bij het herinneringscentrum, dat is dus iets anders! Daar zit drie kilometer tussen die je per fiets, lopend of met een pendelbus kunt afleggen, een retourtje kost twee Euro (2012.)

De Dokwerker

De Tweede Wereldoorlog met een link naar Amsterdam

Door de ogen van Ben Verzet

Foto's westerbork (copyright De Dokwerker)

De oorlog is een feit, al snel gaan de Duitsers Kamp Westerbork gebruiken om Joden op te sluiten, Kamp Westerbork is een doorvoerkamp waar meer dan 100.000 Joden op transport werden gezet naar, met name, Auschwitz.

Het herdenkingscentrum ligt ruim twee kilometer van het kamp, in het centrum tref je tal van items aan die terug zijn gevonden. Het kamp is gratis te bezoeken, je kan lopen of er met een bus (twee Euro retour) heen. Het museum kost 6,50 Euro per persoon, maar is zeer de moeite waard.

Deze foto heb ik gemaakt in het centrum en nadien bewerkt om er meer sentiment aan te geven. De koffers zijn origineel uit de oorlog bewaard gebleven.

Deze oude koffer zit vol met kleren van iemand die enige tijd in het kamp heeft doorgebracht, je kunt er doorheen wroeten waardoor het allemaal heel tastbaar wordt.

Gevangenen moesten werken voor de nazi's. Als ze niet meer konden gingen ze alsnog op dodentransport.

In het centrum hangt een foto uit de oorlog met een werkbank waaraan de gevangenen moesten werken. Deze werkbank staat naast de foto met vergelijkbare materialen erop als destijds.

Een van de producten die in de oorlog verkrijgbaar waren, het museum staat vol met dit soort prachtige, tastbare, maar trieste herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog.

Hoewel de barakken al lang geleden zijn gesloopt is er wel iets bewaard gebleven. In het Herdenkingscentrum staat dit stukje gevel.

Dit is een van de barakken zoals die in Herdenkingscentrum Westerbork is opgebouwd.

Enkele foto's van mensen die hier gevangen hebben gezeten en de oorlog niet hebben overleefd.

Dit zijn familiefoto's van mensen die een bezoek aan het doorvoerkamp Westerbork niet overleefd hebben. Persoonlijke bezittingen, waaronder veel foto's, hadden zij volgens de nazi's niet meer nodig.

Met deze door Jo Spier gemaakte stempel werden zo'n veertien Joden uit het kamp gehaald, de stempel drukte de handtekening van de kampcommandant af.

Dit is een tekening van het kamp zoals die te zien is in het museum. Links zie je de strafbarakken.

Midden op het terrein van het kamp is een maquette van het oorspronkelijke kamp geplaatst, het is overdekt.

Net buiten het kamp woonde de kampcommandant. Het is het enige gebouw dat nog helemaal in tact is. Het is gerestaureerd en er zit nu een glazen overkapping omheen. Ook zijn er opgravingen gedaan, maar daar werden geen spectaculaire vondsten gedaan.

Dit is een foto van de kampcommandant, de originele foto zit in een plastic frame en staat op het terrein waar eens Kamp Westerbork stond.

Één uitkijktoren is bewaard gebleven.

De Duitsers wilden doen voorkomen of er sprake was van een gezellig dorp. Zo was er een tandarts, ziekenboeg, theatervoorstellingen en een school waar rapporten werden uitgedeeld aan het eind van een schooljaar. Dat ook Benjamin Valk uiteindelijk de oorlog niet zou overleven is zeer wrang.

Er zijn briefjes die geschreven zijn door bewoners van het kamp. Een aantal ervan staan in grote plastic lijsten in het veld waar eens de barakken hebben gestaan. Het briefje hieronder is verzonden en ontvangen (en later dus afgestaan) door een familie aan de Amsterdamse Zeeburgerdijk 183

Nog een briefje van iemand die veel hoop had, uiteindelijk bleek die vals te zijn.

Een aantal originele bielzen waarover de trein het kamp binnen reed liggen er nog, verderop ligt er ook nog een stuk rail.

Het laatste stuk spoorrail heeft men laten liggen en maakt nu deel uit van het monument.

Het stootblok aan het eind van het stukje rail dat bewaard is gebleven.

Deze plaquette ligt naast het monument.

Midden in het kamp lag een bunker waar de aardappelen werden bewaard, zo'n beetje het enige vaste voedsel dat de gevangenen te eten kregen.

Een bordje op de plek van de voormalige strafbarakken.

Deze foto heb ik op het terrein genomen, dit is de toegang tot de strafbarakken, een kamp binnen het kamp.

Op deze plek heeft Anne Frank enkele dagen doorgebracht, zij keek uit op de sloot aan de linkerkant.

Deze foto is voorzien van een extra effect om de luguberheid van de strafbarakken te benadrukken.

Deze foto staat groot voor waar ooit de barakken stonden.

Een eeuwenoude boom die de stille getuige is van wat zich in Kamp Westerbork heeft afgespeeld.

Het zier er nu vredig uit, maar hier stonden zeventig jaar geleden barakken waarin Joden onder erbarmelijke omnstandigheden moesten leven.

Voormalig president Chaim Herzog van Israël legde deze herdenkingssteen.

Na de oorlog kreeg het kamp een derde functie, NSB'ers werden er opgesloten. Op dit bord om de nek van een levensechte pop hangt het bord met daarop 'Landverrader van de Nationale Schooiers Bond.'

Het aantal Joodse gemeenten aan het begin en het eind van de oorlog.

Aan het eind van het kamp kun je nu een wandeling maken door een prachtig, rustig stuk bos.

Ben Verzet

Alle onderwerpen van De Dokwerker

De Dokwerker is onderdeel van: www.mokums.nl

Recent aangepast (laatste vijf):

Termen

Markeringen:

Startpunten:

Wandelingen

Hoewel de barakken al lang geleden zijn gesloopt is er wel iets bewaard gebleven.
In het Herdenkingscentrum staat dit stukje gevel.

Net buiten het kamp woonde de kampcommandant. Het is het enige gebouw dat nog helemaal in tact is.
Het is gerestaureerd en er zit nu een glazen overkapping omheen. Ook zijn er opgravingen gedaan, maar daar werden geen spectaculaire vondsten gedaan.

De Duitsers wilden doen voorkomen of er sprake was van een gezellig dorp. Zo was er een tandarts, ziekenboeg, theatervoorstellingen en een school waar rapporten werden uitgedeeld aan het eind van een schooljaar.
Dat ook Benjamin Valk uiteindelijk de oorlog niet zou overleven is zeer wrang.

Er zijn briefjes die geschreven zijn door bewoners van het kamp. Een aantal ervan staan in grote plastic lijsten in het veld waar eens de barakken hebben gestaan.
Het briefje hieronder is verzonden en ontvangen (en later dus afgestaan) door een familie aan de Amsterdamse Zeeburgerdijk 183

De Dokwerker is onderdeel van:
www.mokums.nl