De Dokwerker

Het succes van de Duitse U-boot

De 'U' in U-boot staat voor Untersee, simpel, wij spreken van een onderzeeër of onderzeeboot. De Duitsers hadden zich door Karl Dönitz, de latere opvolger van Hitler na diens dood, laten overtuigen dat onderzeeërs beslissend zouden kunnen zijn in de oorlog.
De bouw van het aantal onderzeeboten was onbeperkt en eenmaal op missie mocht er op alles wat bewoog geschoten worden. Zo stierven veel mensen die aan het vissen waren of zich aan boord van een passagiersschip bevonden. Hoofddoel van Hitler was om Engeland droog te leggen, die waren immers afhankelijk van aanvoer via de zee van voedsel. Deze tactiek werd de 'onbeperkte duikbotenoorlog' genoemd.

14 oktober 1939

Polen is ingelijfd, Europa is in staat van oorlog, de Engelsen denken dat het eiland onaantastbaar is totdat er 's nachts om één uur een Duitse onderzeeër de Engelse marinehaven Scapa Flow binnensluipt. De U-boot heeft slechts één doel, het torpederen van het Engelse slagschip de HMS Royal Oak. Binnen enkele minuten treffen vijf van de acht afgeschoten torpedo's hun doel, minuten daarna spat de Royal Oak uit elkaar en zinkt, er komen 833 Engelse manschappen om het leven. De U-boot weet weg te komen en wordt, eenmaal terug in de Duitse havenstad Kiel, met alle egards binnengehaald.

Hitler is overtuigd en laat in 1940 vijftig onderzeeërs bouwen, in 1939 waren dat er nog twintig. De daaropvolgende jaren ligt de jaarlijkse productie rond de 200. In Noord-Duitsland en Noord-Polen werd er onder andere in de plaatsen Danzig, Stettin, Rostock, Hamburg, Bremen, Wilhelmshaven en Kiel continu gewerkt aan de bouw van onderzeeërs.

De slagkracht van de Duitse U-bote was enorm, daarbij werd de Wolfpack (Rudeltaktik) tactiek toegepast waarbij meerdere U-boten een kovooi van de geallieerden omsingelden en aanvielen. Zo werden er meer dan 3.000 schepen vernietigd waarbij naar schatting 40.000 bemanningsleden om het leven kwamen.
Onder andere de HMS Ark Royal, het grootste schip van de Royal Navy werd tot zinken gebracht.

In totaal heeft Duitsland ongeveer 1.150 onderzeeërs in de vaart gehad. Pas eind 1943 krijgen de geallieerden vat op de snelle onderwaterjagers als ze de codes weten te kraken die de onderzeeërs krijgen, ook werken de radarinstallaties beter dan aan het begin van de oorlog.
Tijdens de bezetting van Frankrijk gebruikten de Duitsers de Franse kust tussen Brest en Bordeaux om er onderzeeërs paraat te houden. Vanzelfsprekend vielen de geallieerden de Franse havens vaak aan met als doel de onderzeeërs te vernietigen.
Van de 1.150 onderzeeboten halen er 450 het einde van de oorlog.

Twee U-boten met een bijzonder verhaal

U-530

Bouwer: Deutsche Werft AG, Hamburg
Gebouwd: 8 december 1941
Te water gelaten: 28 juli 19
42 In actieve dienst genomen: 14 oktober 1942
Lengte: 77 meter
Bemanning: 56
Snelheid boven water: 34 km/u
Snelheid onder water: 13 km/u
Tijd onder water: 120 kilometer
Successen: drie schepen tot zinken gebracht
Laatste haven: Mar del Plata
Datum aankomst: 10 juli 1945
Gezonken op: 28 november 1947
Reden: als target van de Amerikanen tijdens een militaire operatie

U-977

Bouwer: door Blohm & Voss, Hamburg
Gebouwd: 24 juli 1942
Te water gelaten: 31 maart 1943
In actieve dienst genomen: 6 mei 1943
Lengte: 67 meter
Bemanning: 52
Snelheid boven water: 32 km/u
Snelheid onder water: 14 km/u
Tijd onder water: 150 kilometer
Successen: geen
Laatste haven: Mar del Plata
Datum aankomst: 17 augustus 1945
Gezonken op: 13 november 1946
Reden: als target van de Amerikanen tijdens een militaire operatie

Van de boten U-110 (9 mei 1941), U-559 (30 oktober 1942) en U-505 (4 juni 1944) wisten de geallieerden een enigma-codeermachine en diverse codeboeken buit te maken waardoor ze berichten van de Duitsers konden onderscheppen en decoderen. Het heeft geholpen de levens van veel geallieerden te sparen en om Duitse onderzeeërs te vernietigen.

Wat is er waar van het aanmeren in Zuid-Amerika?

De Argentijnen toonden recentelijk documenten waaruit blijkt dat er elf onderzeeërs Argentinië aan hadden gedaan. Uiteraard ging de aandacht vooral uit naar de twee boten waarin waardevolle spullen en mogelijk ook nazi's vervoerd zouden zijn.
Wat onder meer bleek was dat de U-530 op 10 juli 1945 en de U-977 op 17 augustus van dat jaar de Argentijnse kust hadden aangedaan. De Amerikanen spraken al hun onvrede uit over de samenwerking die er leek te bestaan tussen Argentinië en nazi-Duitsland. De patrouilles langs de Argentijnse kust namen wel verdachte bewegingen waar, maar de intensiteit van het controleren nam fors af omdat de oorlog inmiddels was beëindigd en Duitsland zich had overgegeven.
Dat Japan de strijd nog niet had gestaakt maakte voor de Argentijnen blijkbaar niet uit.

Van de U-530 ontbrak één van de reddingsvlotten bij aankomst, daar is nimmer onderzoek naar gedaan. In 2008 vertelde een ingenieur die zei in juli 1945 gewerkt te hebben op een groot zeilschip dat van Buenos Aires naar Mar del Plata vaarde. De derde dag bereikten ze de plaats van bestemming, maar omdat het nacht was besloot de kapitein voor anker te gaan.
Op een gegeven moment leek de zee heel woest, terwijl het een rustige avond was, het was nieuwe maan dus er was weinig licht, met een lamp werd er door de bemanning van de schoener gekeken wat er gebeurde, het bleek de onderzeeër U-530 te zijn. Later zouden de Duitsers ontkennen dat de boot Mar del Plata had aangedaan, maar dat bleek niet te kloppen. Op 10 juli 1945 deed de U-530 wel degelijk de Argentijnse haven aan.

Kapitein Otto Wermuth werd drie dagen lang verhoord, maar liet weinig los. Hij zei dat alles overboord was gezet, van logboeken tot torpedo's. Dat er slechts één reddingsboot ontbrak kon Otto niet verklaren. Tijdens het moment dat Hitler in zijn bunker te Berlijn zou zijn gestorven en toen de Duitsers capituleerden bleef de U-530 onder water.
De Argentijnen concludeerden dat er muiterij was uitgebroken op het schip en dat dat zeer mogelijk geleid had tot het verlaten van enkele manschappen van de onderzeeër en dat daarom de zesde reddingsboot ontbrak. Nogmaals, de kapitein weigerde dit te bevestigen. Ook over het ontbreken van dekgeschut zei hij niets.

Plekken waar Hitler is gezien

Uit FBI documenten die de Amerikanen in 2013 vrijgaven zou blijken dat eind mei 1945 de twee onderzeeërs de haven van Mar del Plata al eens hadden aangedaan. In de tweede onderzeeboot zou Hitler hebben gezeten, twee vrouwen, een dokter en nog enkele mannen, in totaliteit zou het om vijftig mensen zijn gegaan.
Het gezelschap zou zijn opgewacht door gidsen die met ezels alle spullen vervoerden. Eindbestemming was de Andes.

Ik heb het complete document van de FBI, het is geen verslag van dit bureau over wat er daadwerkelijk is geconstateerd, het is een verzameling van meldingen van mensen uit de gehele wereld die stellen Hitler te hebben gezien. Regelmatig duikt Hitler op in de Verenigde Staten, erg onwaarschijnlijk.
De FBI heeft al deze documenten verzameld, de namen werggelakt en ze vervolgens openbaar gemaakt, het betreffen 203 documenten. Ik heb een aantal ervan gelezen, ik kan er geen serieus tintje in ontdekken. Bij de FBI is tevens onderstaand briefje aanwezig, het zou authentiek zijn, maar met die Amerikanen weet je het maar nooit.

Vrij vertaald

"Ikzelf en mijn echtgenote kiezen ervoor de schande van het afzetten van mij als leider, alsmede de capitulatie, niet te hoeven aanschouwen door zelfmoord te plegen.
Het is onze laatste wil om direct hier in Berlijn te worden verbrand, daar waar ik het grootste deel van mijn 12-jarige ambtstermijn in dienst van het volk heb volbracht."
Berlijn, 29 april 1945, 4 uur
Martin Bormann tekende als getuige. Hij bleef Adolf tot aan zijn dood trouw, daar waar Himmler en Goering al waren gevlucht. Samen met de chauffeur van Hitler sleepte Bormann de twee lichamen naar buiten, overgoten ze met benzine en staken de lichamen in brand. Dat Hitler hier niet aan zijn eind is gekomen staat niet vast, wel dat de lichamen nooit zij geidentificeerd als zijnde die van Eva en Adolf.
...lees meer...

Bormann vluchtte hoogstwaarschijnlijk, zijn stoffelijk overschot werd pas in 1972 gevonden in Berlijn tijdens bouwwerkzaamheden. Lange tijd werd verondersteld dat Bormann naar Zuid-Amerika was gevlucht.

Conclusie

Vast staat dus dat de U-530 rond de bevrijding vier maanden onderweg is geweest waarvan 66 dagen onder water. Alle spullen waren van boord, er ontbrak een reddingsboot waarvoor geen verklaring kon worden gegeven.
Waarom Hitler hier hoogstwaarschijnlijk NIET aan boord is geweest wordt verklaard doordat Hitler bewezen in Berlijn was en dat de U-530 zich toen in open zee tussen Noorwegen en Argentinië bevond. Het is onmogelijk dat Hitler naar Kiel of bijvoorbeeld Hamburg reisde om van daaruit met de onderzeeër te vluchten. Ook onderweg aan boord gaan lijkt uitgesloten omdat Hitler dus lang in Berlijn gesignaleerd is en de onderzeeër toen onder water was en er geen mogelijkheid was om Hitler en zijn gevolg aan boord af te leveren.
Het is dus zeker zo dat er twee verdachte onderzeeërs Argentinië hebben bereikt en dat er omtrent de reden nimmer iets is opgehelderd. De Amerikanen arresteerden de bemanningen en namen de onderzeeërs mee en vernietigden die tijdens een militaire oefening.

Onderzeeboot Tonijn

Even iets heel anders, als je eens een keer een onderzeeboot van binnen wilt bekijken kan dat in Den Helder. Het is de enige in Nederland toegankelijke onderzeeboot. De Tonijn is nog helemaal in oude staat, maar wel gebouwd na de oorlog.
...Marinemuseum Den Helder...