De Dokwerker

Het Vierde Rijk

In 1944 zag iedereen in dat er geen Derde Rijk zou komen en dat Adolf Hitler niet lang meer zou regeren, toch hield de bezetting nog aan, in Amsterdam bijvoorbeeld kwamen de geallieerden pas op 5 mei 1945 de stad binnen gereden. Het zuiden van het land was toen al ruim een half jaar bevrijd.
Duitse bankiers, hooggeplaatste nazi's en industriëlen wilden niet opgeven en planden een 'Vierde Rijk'.

10 augustus 1944

Vertegenwoordigers van Volkswagen, Krupp en Messerschmitt, hoge Duitse ambtenaren en de nazi-top belegden op 10 augustus 1944 een geheime meeting in Straatsburg met als doel een 'Vierde Duitse Rijk' te realiseren, een internationaal economisch rijk. Van een militaire tak zou geen sprake meer zijn en meerdere sterke landen zouden erbij betrokken worden.
Naar aanleiding van deze bijeenkomst in het Straatsburgse 'Maison Rouge Hotel' werd een verslag gemaakt dat de naam het 'Red House Report' kreeg, vernoemd naar het hotel.

Red House Report

Eerst een inleiding.
In april 1945 werd Fritz ter Meer aangehouden, tijdens zijn proces gaf hij toe dat er experimenten met gifgassen en schadelijke dampen waren uitgevoerd op gevangenen door het Duitse bedrijf IG Farben, waar hij de baas was van de divisie die deze experimenten uitvoerde. Hij kreeg zeven jaar gevangenisstraf, maar werd reeds na drie jaar wegens goed gedrag vrijgelaten.

In datzelfde jaar werd het Duitse chemie en farmaceutisch bedrijf Bayer opgericht dat eerder bestond als onderdeel van IG Farben. Het bedrijf van de vader van Fritz waar hij sinds 1919 bestuurslid was werd net als Bayer in 1925 overgenomen, Ter Meer behield zijn functie in de nieuwe onderneming, de namen van de overgenomen bedrijven verdwenen tot na de oorlog.
In 1956, enkele jaren nadat Ter Meer was vrijgelaten uit de gevangenis, werd hij tot aan zijn pensionering in 1961 de hoogste baas van het nieuw leven ingeblazen Bayer. In 1967 overleed hij, hij wordt in Duitsland tot op de dag van vandaag als een zeer gerespecteerd burger beschouwd.

Waarom deze inleiding?

Ter Meer was een oorlogsmisdadiger, maar werd niet als zodanig veroordeeld waardoor hij na de oorlog weer carrière kon maken bij het chemieconcern. Ter Meer mag verantwoordelijk worden gehouden voor de bouw van werkkamp Auschwitz III-Monowitz ten behoeve van IG Farben dat hier experimenteerde en waarbij zeker 20.000 mensen om het leven kwamen. Het patent op Zyklon B, het gas waarmee miljoenen Joden werden vermoord, was in bezit van I.G. Farben, zonder dit bedrijf had Hitler nooit zoveel Joden kunnen laten vermoorden.
Ter verdediging voerde Ter Meer aan dat alle slachtoffers vooraf akkoord waren gegaan omdat dan hun leven gespaard zou worden. In de praktijk kwam daar niets van terecht, toch gingen de rechters hierin mee.

Fritz ter Meer mag gezien worden als een van de belangrijkste na-oorlogse nazi's die niet meer gezien werd als nazi, maar als gerespecteerd burger. Fritz was de hoogste baas bij Bayer, zat slechts kort in de gevangenis en leidde de divisie van IG Farben, het moederbedrijf van Bayer, dat experimenteerde op duizenden Joden in Auschwitz.
Het Red House Report kwam in zijn definitieve versie uit op 7 november 1944, het rapport van drie pagina's, met voorop het woord 'Secret', werd gedeeld met de Engelsen en de Amerikanen (onderaan deze pagina staat een link naar het verslag).

I.G. Farben was een van de machtigste bedrijven van Duitsland en voortgekomen uit BASF, Bayer, Hoechst en dus het voormalige bedrijf van de vader van Ter Meer. I.G. Farben was diepgeworteld in de SS dat samen met de leiding van I.G. Farben het slavenkamp in Auschwitz runde.

Hermann Josef Abs was in die tijd de belangrijkste bankier, baas van Deutsche Bank, hij had tijdens de oorlog tal van banken die door Joden werden geleid geconfisceerd en beschikte daardoor over enorme sommen geld die na de oorlog hard nodig werden geacht voor het oprichten van het Vierde Rijk. Hermann Abs was tevens lid van de raad van bestuur van I.G. Farben. In die functie had hij veel te maken gehad met Fritz ter Meer.
Abs werd na de oorlog door de Engelsen opgepakt wegens oorlogsmisdaden, maar kwam al vrij snel weer vrij op voorspraak van de 'Bank of England' omdat zij in Abs de ideale man zagen om de Duitse bankindustrie weer op poten te zetten.

Abs leidde in Duitsland het Amerikaanse 'Marshall Plan'. Vanaf 1948 stond hij aan het hoofd van het 'Wirtschaftswunder' terwijl hij tijdens de oorlog hoofdfinancier was van Auschwitz en dientengevolge verantwoordelijk voor de dood van tienduizenden mensen die verplicht werken moesten voor grote Duitse bedrijven.

Abs werd zo mede-verantwoordelijk voor de wederopbouw van Duitsland en zat vanaf het begin (1946) in 'the European League for Economic Co-operation', een elite-groep van bankiers, politici en leden uit het bedrijfsleven die een Europese handelsmarkt wilden oprichten wat later de huidige EU werd.

Toen Konrad Adenauer in 1949 als eerste bondskanselier van West-Duitsland aantrad was Hermann Abs zijn belangrijkste financieel adviseur. Blijkbaar maakte het niet uit dat de Deutsche Bank van Hermann Abs tijdens de oorlog met name door diefstal groot was geworden in de bezette gebieden.

Van Benelux naar EU

In Londen werd in 1944 de Benelux opgericht, een samenwerkingsverband tussen België, Nederland en Luxemburg met als doel makkelijker handel met elkaar te kunnen drijven.
In 1951 volgde de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), de voorloper van de EEG. In 1958 werden Italië, Frankrijk en Duitsland het met de Benelux eens over de oprichting van de EEG voor een vrij verkeer van personen, goederen en geld. De huidige EU is een voortvloeisel van die EEG, met dat verschil dat tal van landelijke grondwettelijke bevoegdheden zijn overgedragen aan de EU.

Fritz ter Meer heeft altijd in nauw contact gestaan met Hermann Abs, hun doelstellingen liepen niet ver uiteen, beiden werden zeer gerespecteerd, zowel in als na de oorlog, ze waren directe collega's. Een van hun producten is de Codex Alimentarius, de wereldvoedselwet, opgericht in 1963 door de FAO van de Verenigde Naties en de WHO, maar in werkelijkheid dus een uitvloeisel van de samenwerking tussen Fritz ter Meer, Hermann Abs en enkele grote Duitse ondernemingen.
Codex Alimentarius is het gereedschap geworden in handen van multinationals, politici en banken om controle te houden over de eerste levensbehoeften van burgers. Met vijftien managers is I.G. Farben voor, tijdens en na de oorlog altijd zeer invloedrijk geweest.

Drie pagina's over de toekomst van Europa

Het 'Red House Report' vormt de basis voor de huidige EU waarbij migratie een belangrijk onderdeel is.

Tijdens de meeting op 10 augustus 1944 waren de navolgende mensen aanwezig:

Johann Friedrich Scheid, voorzitter, SS'er en ondernemer, Hermsdorf-Schönburg
Kaspar, Krupp
Sinderen, Messerschmitt
Ellenmayer en Kardos, Volkswagen
Tolle, Rochling
Kopp, Vier en Beerwanger, Rheinmetall
Captain Haberkorn en dhr Ruhe, Bussing
Drose, Yanchew en Koppshem (engineers), ondernemers
Captain Dornbuach, hoofd industriële inspectie
Meyer, Duitse Marine
Strossner, Minister van Defensie

De meeting op 10 augustus 1944 in Straatsburg rolde een uitvoerig plan uit voor de wederopstanding van het Derde Rijk, maar dan gestoeld op de economie en niet op een leger. Ondernemers uit het Duitse bedrijfsleven moesten zorgen voor de financiering, geld dat op dat moment (augustus 1944) ruim voor handen was, immers, Hermann Abs van de Deutsche Bank had veel geld van Joodse banken afgenomen en de ondernemers verdienden bakken met geld door gebruik te maken van slaven in de concentratiekampen.

Dit enorme vermogen moest in het buitenland worden gestald zodat het na de oorlog gebruikt kon worden voor de wederopbouw van Duitsland. De Zwitserse Nationale Bank was bereid gestolen goud als onderpand te accepteren voor leningen en twee andere grote Zwitserse banken leverden geheime rekeningen en veel middelgrote banken waren bereid om tegen 5% commissie op geld te passen.
Het 'Wirtschaftswunder' voltrok zich in een enorm rap tempo, niet gek natuurlijk als je een vermogen in het buitenland hebt kunnen stallen.

De op 25 oktober 1887 geboren Johann Friedrich Scheid bediende zich van zijn tweede naam, ook ik kon daardoor niets over hem vinden, net als veel anderen.
Maar in een archief las ik over hem dat hij uit Kirchrot in Beieren kwam en een zus, Barbara, had die lerares werd en eind tachtiger jaren overleed. Zijn vader was overleden toen Johan tien was, zijn moeder hertrouwde, dat huwelijk bleef kinderloos. In 1912 ging Scheid aan de slag bij Porzellanfabrik H. Schomburg & Söhne A.G., een familiebedrijf dat nog altijd bestaat.
In april 1945 vluchtte Scheid uit Berlijn, maar werd door de Russen opgepakt en tot het eind van 1945 vastgehouden.

Scheid overleed op 30 juni 1949 op 61-jarige leeftijd, hij liet zijn vrouw Martha Scheidt-Gruner en twee dochters, Lina en Annemarie achter.

Johann Friedrich Scheid was dé grote motivator van de groep die op 10 augustus 1944 de basis legde voor het Vierde Rijk wat vandaag de dag de EU is. Scheid was Obersturmbannführer een, paramilitaire rang binnen de SA en de SS. Onder andere Adolf Eichmann had ook die rang.

In de informatie die ik kreeg uit het dorp waar Scheid had gewoond is al deze informatie (rang en leiding in Straatsburg) weggestreept. Hij zou een keurige burgervader zijn geweest die hard werkte als directeur in een porseleinfabriek.
Ja ja...

Codex Alimentarius (wereldvoedselwet van 1963)

De Codex Alimentarius Commission (kortweg: Codex) bestaat nog altijd, het is een verzameling van richtlijnen die tot standaarden leiden met betrekking tot de allereerste levensbehoeften van de mens.
Codex is een forum waaraan 188 landen en de EU deelnemen. Onder het mom van het beschermen van de volksgezondheid en het bevorderen van de eerlijkheid in de handel van voedselproducten 'waken' bestuurders van meer dan 200 landen over ons middels een grip op de allereerste levensbehoeften, namelijk voedsel.


Het 'red house report' (US Military Intelligence report EW-Pa 128) is niet langer geclassificeerd als 'secret' en kun je bij mij inzien of opslaan:
Klik daarvoor HIER