De Dokwerker

Klaas Carel Faber

De onbekende soldaat heeft in veel landen een plek gekregen, van de onbekende oorlogsmisdadiger heeft nooit iemand willen spreken terwijl er tienduizenden hun straf konden ontlopen. Velen zullen inmiddels in vrijheid hebben kunnen sterven, vaak in Duitsland, maar ook grote aantallen nazi's in de Verenigde Staten, Argentinië en andere Zuid-Amerikaanse landen.

De 'onbekende' soldaat een gezicht geven is niet mogelijk, het is juist die ene niet bekende held die symbool staat voor de miljoenen helden die gestorven zijn voor volk en vaderland waarvan een groot deel geen fatsoenlijk graf heeft gekregen. De (mede-) daders zou je juist wel een gezicht moeten geven door de nog levende nazi's alsnog te vervolgen en na een veroordeling op te sluiten, dat laatste is voor veel nabestaanden niet eens nodig. Als hun daden maar bekend worden en er een straf wordt gehangen aan de ernst van hun misdaden.
De Duitse regering staat dat echter niet toe.

Oorlogsmisdadiger Faber
Faber is zo'n voorbeeld van hoe klein Europa is en hoe bekrompen de Duitse regering in de persoon van Angela Merkel kan zijn terwijl zij als voormalig Oost-Duitse toch moet weten hoe beklemmend het is om gevangen te zitten in je eigen gedachten maar die niet kan uiten, simpelweg omdat dat niet mag.

Mevrouw Merkel ziet geen wegen om een Duitse wet van tafel te krijgen, een wet (Fühererlass) uit 1943, midden in de oorlog gemaakt door de grootste oorlogsmisdadiger aller tijden: Adolf Hitler.

Faber was fanatiek, zeer fanatiek. Hij was nazi in hart en nieren, nog voordat de oorlog begon. De Duitsers hadden Nederland nog maar koud bezet of Faber werd lid van de Waffen-SS. Zijn carrière verliep voor hem voorspoedig, Anton Mussert, de gevreesde 'Nederlandse' Hitler, leider van de NSB, vroeg hem een van zijn persoonlijke lijfwachten te worden, een baan die hij met eer en trots aannaam.

De gehele familie Faber was 'fout', samen met zijn broer Pieter junior leidde hij een moordcommando dat op eigen houtje represaillemoorden pleegden. Hun vader was bakker maar draagde zijn nazi-sympathie met verve uit. Op het eind van de Tweede Wereldoorlog schoot Hannie Schaft (LINK) vader Pieter dood.

Toen beide broers na de oorlog werden gearresteerd en berecht voerde de advocaat van de twee aan dat vader Pieter een grote invloed had gehad op de jonge jongens en dat ze pas gewelddadig zouden zijn geworden nadat Schaft hun pa had gedood. Hier klopt feitelijk niets van want de beide jongens woonden niet thuis toen zij hun ergste misdaden begingen en die vonden bovendien plaats ver voordat hun vader werd geliquideerd.
Broer Pieter kreeg de kogel op 10 juli 1948, dat werd Klaas bespaard, hij werd samen met een aantal andere veroordeelden op 10 juni 1947 opgesloten in de koepel van Breda. Vijf jaar later wist hij echter te ontsnappen.

Als veroordeelde oorlogsmisdadiger op weg naar Duitsland, de vrijheid tegemoet
Als een magneet trok Duitsland Faber uit de gevangenis, zo het hart van voormalig nazi-Duitsland in. Faber vluchtte en zat in een mum van tijd in Duitsland, hij meldde zich bij de politie, blijkbaar wist hij al dat hij van hen niets te vrezen had.
Dat bleek ook snel toen Nederland om uitlevering vroeg, Faber zou opnieuw berecht moeten worden maar dan in Duitsland, daar kwam uit dat er geen grond was voor een veroordeling, onder andere omdat hij al terecht had gestaan in Nederland en dat er niemand vanuit Nederland bereid was naar Duitsland te komen om tegen Faber te getuigen.

Een ietwat kromme redenering temeer Faber al veroordeeld was in Nederland maar zijn straf niet uit had gezetem door te vluchten naar Duitsland. Later zou uitkomen dat Faber jarenlang werkzaam was geweest voor het automerk Audi in Beieren, de bakermat van het nazisme.
Naast Faber waren er meer Nederlanders die op nagenoeg dezelfde wijze hun straf konden ontlopen, onder hen waren Heinrich Boere, Theun de Groot, Herbertus Bikker, en Siert Bruins. Het Duits ministerie van justitie liet enkele jaren geleden weten dat zij niet meer strafrechtelijk vervolgd zullen worden. Telkens gaan er echter (ook in Duitsland) nieuwe stemmen op om deze mannen op zijn minst te berechten, een aantal politici in Duitsland vraagt echter doorlopend om nieuwe bewijzen.

Een week na de dodenherdenking van 2011 in Nederland deelde de Duitse regering mee dat Klaas-Carel Faber Duitser was geworden toen hij in dienst trad bij de Waffen-SS. Men erkent dus dat hij bij de SS heeft gezeten maar zijn onomstotelijk vastsstaande wandaden tegen het Nederlandse volk niet.
Hoe krom kan het zijn?

Of waren er dan toch mogelijkheden?

Wat veemd is is dat faber dus geen verdachte is maar een reeds veroordeelde Nederlander. Dat de Duitsers dat niet wilden erkennen is op zijn zachtst gezegd merkwaardig temeer er een misdaad is gepleegd die geleid heeft tot een veroordeling door een Nederlandse rechter.
Op 29 mei 2011 werd bekend dat er mogelijkheden zijn om Faber zijn destijds opgelegde straf in Duitsland uit te laten zitten. Deze tip kwam van de advocaat van een van de aanklagers van Demjanjuk (link), wel was het zaak dat de Nederlandse regering dit goed voorbereid want men mag zich geen fouten permiteren.


Op 5 september 2011 maakte het Simon Wiesenthal Center in Jeruzalem bekend dat het een afvaardiging naar Nederland zou zenden om wederom aandacht te vragen voor de vervolging van Faber in Duitsland. Duitsland bleef echter op het standpunt staan dat Faber door de Hitlerwet Duitser is en niet kon worden uitgeleverd.
Maar hij kon dus wel veroordeeld worden in een nieuw proces. Omdat daarvoor nieuwe feiten nodig zijn is er onderzoek gedaan. Gebleken is dat Faber bij een zaak betrokken is geweest waarvoor hij in Nederland niet is berecht.

Hiervoor kon hij weliswaar niet worden uitgeleverd maar wel in Duitsland berecht en veroordeeld en dus opgesloten. De Duitsers stonden echter niet te trappelen. Efraim Zuroff (Simon Wiesenthal centrum) en Arnold Karskens (voorzitter van de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden) gingen samen naar de Tweede Kamer om te pleiten voor meer druk.
Het haalde allemaal niets uit.

ARTIKEL IN THE SUN
(externe link, 5 juli 2010)

Bij het Simon Wiesenthalccentrum ligt een lijst met meest-gezochte oorlogsmisdadigers. Alleen als honderd procent vast staat dat de aantijgingen kloppen staat je naam op deze lange lijst, Klaas Faber staat op de derde plek.

Simon Wiesenthal Center
Op 25 november 2010 deed het Simon Wiesenthal centrum al een dringend beroep op de Duitse regering om Faber zijn straf uit te laten zitten in Nederland door hem uit te leveren.

Jeruzalem - The Simon Wiesenthal Center today called upon the German authorities to accede to a Dutch European arrest warrant issued yesterday for the incarceration of escaped Dutch SS-executioner Klaas Faber, currently residing in Ingolstadt, Bavaria, who is currently third on the Center's list of "Most Wanted" Nazi war criminals.
In a statement issued today by its chief Nazi-hunter, Israel director Dr. Efraim Zuroff, the Center noted that Faber, who was convicted in Holland for his role in the murder of 22 persons after the war, escaped in 1952 to Germany, which has hereto rejected Dutch extradition requests, since Faber was the beneficiary of the infamous "Fuhrer directive" of 1943 which granted automatic German citizenship to foreign Nazi collaborators.

De Duitse regering besliste later dus telkens anders, zich baserend op de door Adolf Hitler in 1943 ingevoerde wet dat als je voor de Duitsers had gewerkt je daarmee automatisch Duitser was.

Faber was niet zomaar een nazi
Faber sloeg mensen met zijn blote handen het ziekenhuis in, jaagde op Joden, dompelde opgepakten tijdens martelingen onder in ijsbaden, schoot mensen dood en was lid van een knokploeg die met honkbalknuppels mensen te lijf ging. Faber is meerdere malen opgespoord en opgezocht door journalisten uit binnen- en buitenland. De Nederlandse jusitie heeft hem op de internationale opsporingslijst gezet.
Nederland levert verdachten met een Nederlands paspoort uit aan vreemde mogendheden. Duitsland levert in dat land wonende maar in Nederland veroordeelde Nederlanders niet uit aan ons land om hun terechte straf uit te zitten.

Op de vraag of hij enige spijt had van zijn daden en of hij zich kon voorstellen dat de nabestaanden moeite hadden met het feit dat hij wel in vrijheid heeft kunnen leven gaf hij geen antwoord. Faber zweeg en de Duitse regering zweeg met hem mee.

2011

Op kamervragen van onder andere de SP laat de regering weten dat het openbaar maken van het dossier Klaas-Carel Faber juridisch moeilijk ligt, maar dat het kabinet wel wil kijken of de laatstelijk in 2001 aangepaste regels nogmaals aangepast kunnen worden.

Vooruitlopend daarop konden zowel nabestaanden als belanghebbenden het dossier wel inzien. Dit is echter een lege huls omdat dat dossier niet het volledige dossier is en slechts de beschrijving van handelingen bevat die betrekking hebben op de tenuitvoerlegging van de opgelegde straf.

De Haarlemse schrijver Jan de Roos wilde een boek schrijven over Faber en eistte van Minister Opstelten van Justitie dat het dossier-Faber openbaar wordt gemaakt en probeerde dit via de rechter gedaan te krijgen.
De reden dat de overheid schoorvoetend te werk gaat heeft te maken met de Duitse regering die zich in een lastig parket geplaatst voelt.

VOLLEDIGE BRIEF VAN IVO OPSTELTEN ALS ANTWOORD OP KAMERVRAGEN OVER FABER

VOLLEDIGE BRIEF VAN MARK RUTTE ALS ANTWOORD OP KAMERVRAGEN OVER FABER

De Nederlandse regering heeft in het dossier van Faber stukken zitten die compromiterend zijn voor de Duitse regering. Ondanks dat Nederland verwoede pogingen leek te doen om Duitsland te bewegen Faber in Duitsland zijn straf uit te laten zitten bleek dat het geschreeuw van Rutte slechts voor de bûhne was.
In december 2011 maakte het ministerie van Justitie bekent dat niet alle stukken openbaar zullen worden gemaakt, de bestuursrechter gaat hierin mee. Blijkbaar zijn economische belangen groter dan het onrecht dat velen door toedoen van Faber is aangedaan.

Opening begin 2012
De diplomatieke druk nam toe, bekend werd dat de Duitse justitie overwoog Faber zijn straf die hij ontliep door naar Duitsland te vluchten toch in Duitsland uit te laten zitten. Uitleveren zat er niet in vanwege de nog altijd niet veranderde Hitler-wet uit 1943 die van Faber een Duitser maakte toen hij een SS-pak aantrok.

Nederland persisteert niet
Het te nadrukkelijk eisen dat oorlogsmisdadigers uitgeleverd moeten worden doet Nederland niet, dat zou de relatie met onze Oosterburen kunnen schaden, een voor de Duitsers uiterst compromitterend dossier zou dan opengetrokken moeten worden, daar heeft premier Rutte weinig trek in.
Handelsbelangen wegen zwaarder.

Op 24 mei 2012 overleed Klaas Carel Faber waarmee hij zijn straf definitief ontliep.

Anne Frank schreef in haar dagboek:
Joden moeten een Jodenster dragen. Joden moeten hun fietsen afgeven. Joden mogen niet in de tram, Joden mogen niet meer in auto's rijden. Joden mogen alleen van 3-5 uur boodschappen doen en alleen in Joodse winkels, waar 'Joods lokaal' opstaat. Joden mogen vanaf 8 uur 's avonds niet op straat zijn en ook niet in hun tuin zitten, noch bij kennissen. Joden mogen zich niet in schouwburgen, bioscopen of andere voor vermaak dienende plaatsen ophouden, Joden mogen in het openbaar generlei sport beoefenen, ze mogen geen zwembad, tennisbaan, hockeyveld of andere sportplaats betreden. Joden mogen ook niet bij Christenen aan huis komen. Joden moeten op Joodse scholen gaan en nog veel meer van dergelijke beperkingen.

Maar daders mogen blijkbaar alles.

Andere gevluchtte Nederlandse oorlogsmisdadigers

   Heinrich Boere (Duitsland)

   Siert Bruins (Duitsland)

   Jacob Luitjens (Canada)

OVERIGE VOORTVLUCHTIGE OORLOGSMISDADIGERS