De Dokwerker

De op één na ergste nazi

Hitler leunde op Heimrich Himmler, zijn SS was bevreesd bij vriend en vijand. Maar Himmler was niet zo medogenloos als zijn rechterhand Reinhard Heydrich die hij had geïnstrueerd om een oplossing te vinden voor het 'Jodenvraagstuk'. Hitler wilde van de Joden af en gaf Himmler een rigoreuze oplossing te bedenken.
Tijdens een bijeenkomst werd binnen enkele uren besloten dat alle Joden inderdaad vermoord moesten worden.

Wannsee conferentie

De nazi-top kwam op 20 januari 1942 bijeen in een vila, aanwezigen waren zestien mensen, waaronder een notulist (e) en verder onder andere Heydrich, Eichmann, Schöngarth, Müller, Stuckart en Lange. Grote afwezigen waren Hitler en Himmler.
Heydrich had slechts één taak en dus doel: een unaniem positief antwoord krijgen op de plannen die Himmler had bedacht om zo snel mogelijk van de Joden af te komen. Emigratie was geprobeerd, landen als Engeland en de Verenigde Staten wilden daar niets van weten.
Het plan behelste dat er naast Chelmno vier nieuwe kampen zouden komen waarvan Auschwitz de grootste was, Joden moesten zelf de kampen bouwen en zouden dan vergast en vervolgens verbrand worden. Enkele deelnemers aan de conferentie sputterden nog wel wat tegen, maar Heydrich was zo overtuigend dat er uiteindelijk slechts drie personen nog enkele bezwaren hadden. Die werden door Heydrich apart genomen waarop zij alsnog instemden met de plannen.
De gehele bijeenkomst duurde slechts twee uur.
Lees meer over deze zwarte dag op DE WANNSEECONFERENTIE.

Aktion Reinhard (Einsatz Reinhard)

Aktion Reinhard behelste het systematisch uitmoorden van Joden in nieuw te bouwen kampen, dat werden Belzec, Sobibór en Treblinka II, het kostte twee miljoen Joden het leven. Nu begrijp je misschien ook waarom Reinhard op de tweede plaats staat in mijn lijstje van ergste nazi's. Hij was hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de helft van alle vermoordde Joden.

Odilo Globocnik, Italiaan van geboorte, was reeds voor de oorlog uitbrak in Oostenrijk verantwoordelijk voor de vervolging van Joden. In Polen was hij een van de leidende figuren rond de kampen Treblinka, Belzec en Sobibór waar meer dan 1,5 miljoen Joden om het leven kwamen.
Globocnik werd aangesteld als hoofdverantwoordelijke voor Aktion Reinhard met Lublin als hoofdkantoor, zijn taak was om de Joden te deporteren naar nieuw te bouwen vernietigingskampen en hen daar te vermoorden en verbranden. Zaken van waarde moest Globocnik verzamelen en naar de SS zenden.
Bij de Weissensee werd Globocnik op 31 mei 1945 door de Britten gearresteerd, later die dag pleegde hij zelfmoord met een cyanidepil.

Per kamp werden er 30 SS'ers aangesteld om het proces in goede banen te leiden, onder hen werkten 120 bewakers. Toen Heinrich Himmler op 17 juli 1942 een bezoek aan Lublin bracht eiste hij dat voor het eind van het jaar een groot deel van de Joden in Polen zou zijn 'opgeruimd'. Alleen diegenen die zich in de getto's bevonden konden na 1 januari 1943 worden uitgemoord.
Alle sporen van de massavernietiging dienden te worden uitgewist.

Begin november 1943 zat het werk voor Odilo Globocnik er op, hij lichtte daarop zijn baas Heinrich Himmler in die hem schriftelijk een bedankje stuurde voor de inzet die Globocnik voor de Duitse zaak had getoond die bovendien voor miljoenen aan goud, juwelen en geld had overgedragen aan Himmler.
De terreinen waarop de drie vernietigingskampen van Aktion Reinhard hadden gestaan zijn nu nationale monumenten.