De Dokwerker

Cor Ruska

Af en toe krijg ik een verhaal onder ogen of mij wordt gevraagd een relaas op te tekenen. In maart 2025 mailde Yvonne Kamstra mij het volgende:

Goedemiddag,
"Bijgaand een verhaal dat mij in 2020 werd gezonden door de Amsterdammer Cor Ruska, broer van de bekende judoka Wim Ruska. Cor was een goede vriend van mij en mijn man. Zijn verhaal pakte mij en ik zou het jammer vinden als daar niets mee gedaan wordt. Cor is inmiddels overleden, maar ik weet zeker dat hij graag gezien had dat het ergens gepubliceerd zou worden.
Cor was tien jaar oud toen onderstaande plaatsvond en hij heeft daar levenslang een trauma aan overgehouden."

TEXEL 1945

Ervaringen, trauma's
Mijn verblijf op dit eiland in de hongerwinter op 10-jarige leeftijd heeft diepe indruk op mij gemaakt en heeft mij nooit losgelaten....

...Jacobus Cornelis (Cor) Ruska ligt begraven op de begraafplaats aan de Oude Postweg 80 te Austerlitz.

Met dank aan Yvonne Pieper-Kamstra.

Nu zult u denken, waar is het verhaal?
Dat is weg, helaas, ik zal uitleggen waarom.

Op 11 september 2025 kreeg ik dit bericht van Andrea Burgers, haar telefoonnummer en e-mailadres heb ik weggelaten. Daar waar ik dat nodig vond heb ik ook delen uit haar mails weggelaten.

"Goedemiddag. Het verhaal wat jullie geplaatst hebben in maart 2025 over de heer Cor Ruska met zijn bevindingen over Texel zijn onjuist. Ik ben de dochter van Nettie Meijer die in het verhaal wordt gemoeid, mijn moeder leeft helaas niet meer. De passage over ... wil ik graag gerectificeerd zien dit is niet netjes en zeer kwetsend voor de nabestaanden.
Jullie hebben geen onderzoek gedaan en gewoon geplaatst. De verhalen van Texel zijn niet helemaal waar, ik weet de verhalen van mijn moeder, maar iedere beleeft de herinnering anders."

Een ietwat warrig mailtje, maar ik beloofde contact op te nemen met de schrijfster Yvonne Kamstra. Dat ging haar kennelijk niet snel genoeg want meerdere mails volgden zich in rap tempo op. Andrea vond dat ik haar moest bellen, maar gelijk met dat mailtje zag ik onderstaand bericht:

"De gele aangegeven passage verwijderen, u krijgt hier de kans voor. Dit is in overleg met een jurist.
Andrea burgers."

Gelijk erna dit berciht:

"Graag vraag ik u het gehele artikel te verwijderen. Bij geen gehoor ben ik genoodzaakt juridische stappen te ondernemen. Dit is smaad en laster.
Andrea burgers."

Nu is dit geen smaad en zeker een laster, als Andrea Burgers een degelijke advocaat zou hebben geraadpleegd had men haar dit ook verteld, ik heb vaker met dit bijltje gehakt.
Het gaat hier om de zienswijze van een direct betrokkene. Een advocaat gaat hier zijn vingers niet aan branden, maar ik heb geen trek in geneuzel van een overstuurse vrouw die niet even een paar dagen geduld kan opbrengen.

De site De Dokwerker is onomstreden en dat wil ik zo houden dus mede daarom heb ik het artikel verwijderd, maar wel de mails van Andrea Burgers deels afgedrukt om te laten zien hoe men met mij om meent te moeten gaan. Ik heb geen goed woord over voor dit soort mensen.

Mijn bericht aan haar was als volgt:

"U stelde mij een vraag, er lag wel een sterk aandringen onder, maar ik ben niet verantwoordelijk voor wat iemand schrijft. Dus ik bood aan uw verzoek voor te leggen aan degene die het stuk over Ruska geplaatst wilde hebben.

Ik zie nu, zaterdagochtend, pas meerdere berichten van u. Die variëren van 'wilt u mij bellen' tot aan juridische stappen die u wilt nemen.
Kennelijk heeft u weinig geduld en is het dus geen verzoek maar een eis.

We kunnen kennelijk in deze wereld niet meer het fatsoen opbrengen om een ander in de gelegenheid te stellen een en ander te verifiëren. U had zelf ook contact met die persoon kunnen zoeken. Maar nee, u trekt gelijk van leer tegen mij, lekker makkelijk.

Het zijn mensen als u die deze wereld onverdraagzaam en daarmee minder leuk maken. Ik ga daar geen seconde meer tijd in steken dus laat ik de pagina verwijderen met daarvoor in de plaats deze reactie van mij aan u.

Ik sta werkelijk versteld van uw taalgebruik en ongeduld. U maakt de wereld een beetje lelijker, niet ik. Ik heb spijt u in eerste instantie al te woord te hebben gestaan. Weer wat geleerd."

Hierna kreeg ik deze reactie van haar:

"Pfff zulke mensen als jij weten niet met andere mensen om te gaan. Teveel in je zelf gaan geloven dat je de wereld mooier maakt. Echt trekken van een narsist met je rare website!!!"
Andrea Burgers.

Ze kent me niet. Dit soort mensen zijn zielig. Vol frustraties.

Als Andrea Burgers naar een advcaat wil stappen moet zij dat vooral doen, degene die zij dan moet dagvaarden is de schrijfster, ik ben slechts de publicist. Maar zoals gezegd, ik wil geen enkele ruis rondom mijn website. Onverdraagzame en ongeduldige types als Andrea Burgers passen hier niet.

Zoals Andrea Burgers zelf schreef: "...maar ieder beleeft de herinnering anders."