De Dokwerker

Pay-back kwestie

Er zijn genoeg sites die schrijven over het verleden van Nederland in de Oost dat we liever willen vergeten, gelukkig neemt de aandacht toe, want Nederlands-Indië is een zwarte pagina in de geschiedenis van Nederland.
Genoeg sites, maar alle verzoeken ten spijt, de Nederlandse regering is nimmer bereid gevonden tegemoet te komen aan de, naar mijn mening, terechte eisen van Indiëgangers.

Op een andere pagina geef ik aan de hand van een goed verhaal van Maria Knijn weer wat de achtergronden zijn. Op deze pagina tracht ik de actualiteit te volgen, sinds 2015 is er een kentering in de halsstarrigheid gekomen van de na-oorlogse Nederlandse regeringen.
De verantwoordelijk bewindsman (Martin van Rijn) onder het tweede kabinet Rutte liet optekenen: "de morele verplichting weegt zwaarder dan juridische", daarmee zegt hij dat hij tot niets verplicht is, maar toch een handreiking zal doen. Wat belooft dit? Enerzijds genoegdoening, anderzijds dat het een cadeautje is die eigenlijk niet verdient is omdat iedere juridische grond ontbreekt. En dat laatste valt te bezien.
Maar goed, de staats-secretaris trekt tegen de derig miljoen Euro uit.

De kwestie

Op 8 december 1941 verklaart Nederland de oorlog aan Japan, het luidt het verlies van de kolonie Nederlands-Indië in. Tegen het voorjaar van 1942 capituleert Nederland tegen de overmacht aan Japanners die de Nederlandse kolonie zijn binnengevallen. De lokale bevolking denkt aanvankelijk te zijn bevrijdt van een overheerser, maar de Japanners tonen zich veel wreder. Miljoenen komen om het leven, velen door onthoofding.

Ambtenaren en militairen kregen tijdens de Japanse bezetting geen salaris vanuit Nederland, anno 2015 zijn er nog 1100 mensen in leven, zij krijgen ieder 25.000 Euro. Er is decennia lang over gesteggeld, deze zogenoemde 'backpay-kwestie'. De Tweede Kamer is er eindelijk van overtuigd geraakt dat deze kwestie moest worden opgelost, Van Rijn werd unaniem gevraagd contact op te nemen met het Indisch Platform, wat nu dus tot een regeling gaat leiden.

Martin van Rijn en het Indisch Platform gaan de regeling verder uitwerken, veel betrokkenen zijn ouder dan 90 jaar, men zal trachten hen zo min mogelijk met de afwikkeling te belasten. Het te ontvangen geld wordt netto uitgekeerd.

Maar!

Het feit dat een definitieve regeling zo lang op zich heeft doen wachten is betreurenswaardig. Een regelrechte schande. Ook nu sputterde de regering tegen, men was bang dat het veel geld zou gaan kosten. Maar laten we eerlijk zijn, door 70 jaar te hebben gewacht zijn de meesten reeds overleden, het gaat nu slechts nog om zo'n duizend personen. De na-oorlogse regeringen hadden dit al veel eerder kunnen en moeten regelen, maar zoals het Indisch Platform ook zegt: "beter laat dan nooit en beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht".